Do 16 mrt 2006 20:15  
Zo 19 mrt 2006 14:00  
 

Op zich is het opvallend dat documentaires het zo goed doen in het filmtheater. Zelfs wanneer het ‘biologie-docu’s’ zijn; we hebben er al een aantal naar Oudenbosch gehaald. Eigenlijk willen we ook Grizzly Man nog draaien. Die leefde ter bescherming janrenlang tussen de beren, maar werd op een kwade dag toch door hen opgegeten. Eerst maar de pinguïns.

Het is onbegrijpelijk dat de natuur het zo geregeld heeft. In de barre kou van Antarctica moeten mannetje en wijfje keizerspinguïn, als een ei uitgekomen is, bij toerbeurt pakweg 100 kilometer al waggelend en glijdend op hun buik afleggen, om zich in de open zee vol te vreten teneinde het jong groot te kunnen brengen. Nou; dat is het eigenlijk. En het fascineert nog ook!

Het Nederlands commentaar is van Urbanus en die geeft de film, daar waar mogelijk, wat relativering mee opdat je niet al te treurig vol medelijden met de arme dieren de filmzaal zou verlaten. Maar dat heeft er natuurlijk ook mee te maken, dat die beesten “van nature charismatische filmsterren zijn” (de Volkskrant).