Een liefdevolle, herkenbare, pijnlijke en vaak bijzonder grappige ode aan het leven, met dank aan Heleens moeder, mevrouw Breed. (Persmap)
"Hoe cru het ook klinkt, Van Royen filmde haar moeder in de interessantste fase van haar ziekte. Ze raakt de draad langzaam kwijt, maar is nog helder genoeg om het te beseffen. Dat levert een prachtig gesprek op." (de Volkskrant)
"Imperfecte beelden neemt de maakster voor lief. Wat telt is de inhoud: een goudeerlijk, integer en soms ook ontroerend portret over de geestelijke en fysieke aftakeling van iemand die haar zeer lief is." (de Telegraaf)
Do 30 mrt 2017 20:15
Poll
8,62
Regie
Heleen van Royen
Land - Jaar
Nederland - 2017
Duur
87'
Met
Heleen van Royen
Het duurt maar een paar minuten van de film om een andere Heleen van Royen te leren kennen. Je kunt niet dichterbij komen bij het proces van (beginnende) dementie dan zij doet bij het registreren van de langzaam achteruitgaande geestelijke gezondheid van haar moeder. Na ruim een jaar is zij met filmen gestopt, omdat voldoende duidelijk was hoe het verder zou gaan.