De winnaar van de publieksprijs van het FFO (het filmfestival van Oostende) en een, ook mooie, vijfde plek bij dezelfde lijst van het IFFR is aan de beurt. Dat het een documentaire betreft willen we graag even duidelijk vermelden.

De vader van 80 van de Zweedse tv-presentator en filmmaker Filip Hammar is al lange tijd depressief en zijn zoon probeert daar iets aan te doen. Beiden bewaren erg mooie herinneringen aan hun vakanties naar Frankrijk en Flip wil zijn vader meenemen op een verrassingsreis naar dat land en hem daar gebeurtenissen uit het verleden laten herbeleven. Vriend en collega-filmmaker Fredrik Wikingsson gaat ook mee om de camera te bedienen en hij krijgt hier en daar ook een opdracht uit te voeren.

De reis moet gaan met eenzelfde oranje Renault 4, waarmee het trouwens al snel misgaat, en vader Lars komt al in de eerste hotelkamer ten val en belandt in het ziekenhuis. Maar de vraag of de plannen allemaal wel door kunnen gaan wordt voorlopig niet gesteld. Vanuit hetzelfde appartement waar de familie Hammar vroeger verbleef, plant Filip allerlei gebeurtenissen die hij zich herinnert uit zijn jeugd om die dus samen opnieuw te beleven.

JEUGDFILM

De studio’s van Disney zijn de allerbeste als het gaat om animatiefilms; ze hebben er al meer dan 400 gemaakt! Dat vakmanschap bewijzen ze ook weer met het prachtige Snow White, de allernieuwste verfilming van het sprookje van Sneeuwwitje.

Rachel Zegler speelt de hoofdrol en Bashful, Doc, Dopey, Grumpy, Happy, Sleepy en Sneezy zijn fantastisch geanimeerd. De liedjes zijn origineel voor deze musical geschreven, behalve dan natuurlijk het 'Hey ho, hey ho' van de zeven dwergen.

De film van vandaag geeft een ongebruikelijk inkijkje in Noorwegen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is het waargebeurde verhaal van de laatste maanden van Quisling, de minister-president van Noorwegen, die openlijk een bewonderaar van Hitler was. Ná de oorlog werd hij dan ook ter verantwoording geroepen voor zijn foute daden en dito overtuigingen.

De film is mede gebaseerd op de dagboeken van Peder Olson, de pastor die Quisling tijdens zijn laatste maanden in de gevangenis bijstond.

Regisseur Erik Poppe kreeg vooral bekendheid door zijn verfilmingen van historische gebeurtenissen. Eerder vertoonden we van hem A thousand times good night (8,96) en UtØya 22. Juli (8,64).

We beginnen in 1944,wanneer in Vermiglio, een bergdorpje in de Italiaanse Alpen, de oorlog weliswaar ver weg is, maar toch invloed heeft op het dagelijkse leven. Pietro, een gedeserteerde Siciliaanse soldaat, verstopt zich in de geitenstal van het gezin van leraar Cesare Graziadei en dat geeft de nodige spanningen. Lucia, de oudste van het onderwijzersgezin, voelt zich zeer tot de vreemdeling aangetrokken en in vier seizoenen zien we hoe de sneeuw smelt, de liefde opbloeit en de vrede zich over Italië verspreidt.

Regisseur Maura Delpero modelleerde de dorpsonderwijzer losjes naar haar grootvader en putte verder uit haar familiegeschiedenis.

Vermiglio won op het Filmfestival van Venetië de Zilveren Leeuw: de grote juryprijs.

"Het verbluffende Vermiglio, over een gedeserteerde Siciliaanse soldaat, kent een grote suggestieve kracht. Maura Delpero vertrouwt volledig op de kracht van het impliciete, van de acteursregie tot de montage." (de Volkskrant)

Het succes van een boek (Het zoutpad van Raynor Winn) betekent niet automatisch dat de verfilming het even goed zal doen. Dat verwachten wij én de distributeur trouwens wél.

Het echtpaar Raynor en Moth Winn raakt in de herfst van hun leven niet alleen hun huis kwijt maar Moth komt er ook nog achter dat hij ernstig ziek is. Om niet te verzanden in de ellende besluiten ze het South West Coast Path te gaan lopen, in de hoop dat de lange tocht van meer dan duizend kilometer en de Engelse natuur hen troost zullen bieden.

Veel hebben ze niet nodig en dat is maar goed ook want hun bankrekening is zo goed als leeg, maar met een tent en alleen wat noodzakelijke spullen beginnen ze aan de reis.

Al meer films uit Iran hebben we onze gasten aangeboden. Daar is altijd iets mee aan de hand, omdat ze opkomen voor de rechten die in dat land zo erg geschonden worden. Regisseur Mohammad Rasoulof is na de opnames zijn vaderland ontvlucht nadat hij de clandestien opgenomen film heeft gepubliceerd.

Iman is blij met zijn promotie tot onderzoeksrechter bij de revolutionaire rechtbank in Teheran. Dat eist wel wat van zijn vrouw en hun twee dochters, maar aanvankelijk winnen de voordelen van zijn nieuwe positie. Al snel komt Iman er echter achter, dat hij maar een speelbal is van het bewind waarvoor hij in hoog tempo de al opgelegde doodvonnissen moet ondertekenen. En als de protesten in het land toenemen na de dood van student Mahsa Amini, komen hij en zijn gezin onder grote druk te staan. En als dan ook nog zijn pistool verdwijnt...

Op het filmfestival van Cannes werd de in Duitsland gemonteerde film meermaals bekroond, onder meer met de Grote Juryprijs.

"Fenomenaal hoe The Seed of the Sacred Fig van gezinsdrama in een verpletterende thriller verandert." (de Volkskrant *****)

Te doen gebruikelijk wijst David Attenborough de kijkers op zijn zorgen voor het leven in en rond de oceanen. Maar hij is ook hoopvol en geeft ons met een adembenemende reis mee, dat de oceaan het belangrijkst is, ook voor ónze overleving en dat het nergens voller is van leven, verwondering en verrassingen.

Ondanks destructieve vistechnieken en het massaal verbleken van koraalriffen is het toch een verhaal van optimisme, waarbij Attenborough wijst op inspirerende verhalen uit de hele wereld om zijn belangrijke boodschap over te brengen: “de oceaan kan zich herstellen tot een glorie die alles wat iemand ooit heeft gezien te boven gaat”.

"Prachtige, meeslepende beelden tonen het wonder van het leven onder water en onthullen de realiteit en de uitdagingen waar onze oceaan mee te maken krijgt op een nooit eerder vertoonde manier." (persmap)

Totone doet zo veel mogelijk wat de meeste achttienjarigen doen: feesten en bierdrinken met zijn vrienden, ergens in de Franse Jura. Maar als zijn vader dronken van zo’n feest tegen een boom rijdt, krijgt hij plotsklaps de zorg voor zijn zevenjarige zusje toegeworpen en moet hij een plan bedenken om geld te verdienen. In de buurt wordt een wedstrijd georganiseerd: wie de beste Comté-kaas uit de regio kan maken, zal daarmee 30.000 euro verdienen.

Van een rouwverwerking kan nauwelijks sprake zijn: op het platteland moet gewoon doorgewerkt worden en zorgt dat zo voor een snelle volwassenwording van de innemende tiener.

"Courvoisier groeide zelf op in het dorp in de Jura waar ze Vingt dieux filmde en ze maakte er ook op andere manieren een thuiswedstrijd van: haar zus verzorgde het production design, haar ene broer bouwde mee aan de sets en de andere componeerde samen met haar moeder de muziek." (de Filmkrant)